duydum ki efkarlýymýþsýn bu aralar ve aðýrdan alýyormuþsun her þeyi doðrusu öðrenmek isterdim dostum... ki öðrenmekle de kalmam bilirsin az çok beni...
neden her daraldýðýnda/ellerin gölgeler ki gözlerini üstelik bulutlar yaðmur olmaya meyilliyken bu kadar...
hani biraz yaðmur olmayý denesen belkide gökyüzü de açmaya yeltenecek...
ama seni çok iyi anlýyorum dostunum ben senin çünkü, dostun ki bileklerimizde ayný kaný taþýrýz- ta çocukluktan bu yana...
þimdi sen gizliyorsun ya oysa/ açýða vuruyor her þeyi gözlerin... anladým dostum anladým Ayýn þavkýný düþürmüþsün farkýnda olmadan yüreðine...
ki bende de hala kabuk baðlamayan bir yara durur tam þuramda tükenen ömrüme meydan okur gibi hergün büyümekte üstelik...
seni en iyi ben tanýrým dostum ve en iyi ben anlarým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.