SENİ SEVİYORDUM HABERİN OLMUYORDU
Seni seviyordum haberim olmuyordu
Kalabalýk caddelerde belki bin yüz görüyordum
Fakat tek bir ýþýk fark ediyordum. Elinde bir
Demet gülle seni, çýnaraltýnda karþýlaþtýðýmýz
o ilk günün mahçup tavrýyla bekliyordum, fakat
ümitsiz, aðýr adýmlarla gri bulutlar gibi
her bir tarafa daðýlýyordum. Haberin olmuyordu.
Senin için þiirler yazýyordum. Ve bu þiirleri
Yapayalnýzlýðýmý bölüþtüðüm mehtaplý gecelere
Ýthaf ediyordum. Parlak bir yýldýz oluyordun
Kayboluyordun sonra. Uzun soluklu yaðmurlar
Düþüyordu seni hapsettiðim kentin kalbi üstüne.
Ýliklerime kadar ýslanýyordum ve soðuk
Sokaklarda miskin bir kedi gibi üþüyordum. Seni
Varlýðýmý hiçe sayacak kadar seviyordum
Haberin olmuyordu.
Mitinglerde haksýzlýðý protesto edecek kadar cesurdum
Sene sevebilecek kadar deli çaðýmdaydým.
Her dem utangaç yanlarýmdan vuruluyordum.
Gözlerin her karanlýðýn sonunda bir çift mavi ýþýk
Oluyordu. Sevda yüklü umutlar taþýyordum mavi
Pencereden gizlice. Esmer yürekli bir sevgilim
Oluyordu saðanak halinde gelen ve kötü
Yazýlmýþ gibi silinen . kötü þiirler gibi
Silik, siyah beyaz fotoðraflar gibi eskiyim artýk
Seni tarih kadar seviyordum, haberin olmuyordu.
17 EYLÜL 2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.