Sonsuzluða gider benim hayatým gümrah denizlere, acýya , yaralara hayatýmdan memnun deðilim her an ölümü tadýyor yüreðim!
Sensizlik bir ok gibi saplandýðýnda yüreðime geçmiþ günleri özlüyorumda aðlýyorum sessizce. Kimse duymasýn güçlü sansýnlar beni diye. O Yýkýlmadý Ayakta durdu senden sonra diye Sensizlik Koymadý ona , güçlüydü desinler diye
sakladým gözyaþlarýmý ama bir ALLAH birde ben! Kimse bilmedi acýmý yokluk zamanýmý var eden þimdi yoksun ben yokluðunla boðusuyorum
yüreðimde soysuz bir acý bitmek bilmiyor sanki Soranlara Ýyiyim diyorum yani geçiþtiriyorum!
Þimdi karþýma çýksan seni seviyorum diye haykýrsam sende ! eskisi gibi bende diyip boynuma sarýlsan ama herþey hayalden ibaret!
Sen gittin! Hayal bitti! Ömür Bitti! Aþk bitmedi!
Yokluðunda herkes seni sordu bana.. "O nerde" dedi? bilmiyorum dedim " bir iz bile býrakmadý "
"Olsun" dediler! O sana layýk deðilmiþ dediler! Amaa...
Dinlemedi deli yüreðim Dinlemeyecekk! Dinlemeyecek!
Þiir : 20.08.2007 Yorum : 22.08.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
alicansofu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.