Bir Pazar sabahý, Seninle ilk karþýlaþmamýzdý. Tamda yaz ortasýydý. Bir bücürün pabuçlarýný baðlarken, Arada bir gülümsüyordun. Sanki pabuç yerine gönlümü baðlýyordun.
Sonra öyle bir gidiþin vardý ki, Týpký kuðu gibi süzülüyordun. Ben öylece ardýndan bakýyordum. Bakmýyordum. Sanki kýrk yýllýk parçamdan ayrýlýyordum. Ve… Ezberimdeydi artýk narlý sokak… Her köþe baþý, her kaldýrým taþý, Ýstesen, Sevdamýza olurdu en âlâ durak…
Lakin, gittin gideli bir narlý sokak, birde bu gönlüm böyle çorak…
Celal Þahbaz (yorgunkalem) Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.