Biz Kimiz

Sen beni
Güneþte parýldayan kum taneleri gibi görsen de
Ben sert bir kayadan baþka bir þey deðilim aslýnda.
Ben kendim uçurumum.
Bu yüzden düþüþüm hiç bitmez.
Ve yine bu yüzden
Hep bir ýslýk tizliðinde rüzgar eser sesimde.
Hafifliðini küçümseme sesimin.
Menziline girdiðinde üþürsün.
Ýçin titrer.
Sonra ellerin ve ruhunda nöbet tutar geceleri.
Ben senin sevdiðim insan olamadým diye
Hayýflanacak kadar da yumuþaklýk kalmadý ellerimde.
Neye dokunsam buz kesiyor.
Çözülmesi imkansýz bir halde üstelik.
Ve üstelik artýk yaþamadan daha,
Geleceðim bile buz kesilir.
Bu yüzden mutsuzluk sözleri besteliyorum sana.
Yollarda bir baþýma yürürken en çok , mýrýldanýyorum seni kafiyesiz.
Sonra keyifsiz oturup bir duvara etrafýmý izliyorum.
Bir bir ayýrýyorum benden yana olanlarý ve olmayanlarý.
Ýç savaþýmýn askerleri seçiyorum sonra onlarý.
Ortalýk kýzýþsýnda sývýþayým diye aralarýndan.
Oysa sen…
Bir kýymýk gibi batmýþ durursun kalbimde. Ne kanar, ne yanar.
Kendi kendime içlendikçe batar durursun.
Sonra o kalp delindiði yerden su alýr güvertesine.
Gelir senin kýyýlarýna oturur önce. Sonra yavaþ yavaþ batar , sularýn durulur.
Bir dolunay çýksa sakil bir iskelet kalýr sahilinde. Çýplak ve aciz.
Bir gün ölüp gittiðimde,bilmesen de , ellerini ruhumdan çekme!
Mutsuzluk sözleri asýyorum yel deðirmenlerine.
Dönerek sarhoþ olurlarsa belki susmayý da öðrenirler diye.
“Biz kimiz?” diye soracaksýn bir gün bana.
“ Birbirimizin nesiyiz ve neresindeyiz hayatlarýmýzýn” diye.
“Karþýlýklý sabit duran,ayný mesafede soluyan iki yel deðirmeninden baþka ,
nesiyiz birbirimizin?”
temmuz 2010
Sosyal Medyada Paylaşın: