Ateşten Bir Gül'sevdim
sonbahar titrekliðiyle yaðýyordun yüreðime
eylül olmuþtun süpürüyordun
dalýmda asýlý son hatýralarýný,
karabasan oluyordun giriyordun gecelerime
aþk sorgularýnda hüküm giydirip
kelepçeliyordun ellerimi
karanlýðýn dar aðacýna mahkum ediyordun.
bütün sanýklýðým,
yasak bir gülün ateþten sevdasýna yataklýk
sýnýrlarýný ihlal etmekti
çünkü;
sen ateþten bir güldün,yasaktýn
ve ben seni seviyordum
bütün yasak bültenlere raðmen
ama sana her dokunduðumda
kendi hatýran kadar büyük
bir iz býrakýyordun avuçlarýmda.
hiçbir dil kurumunu incitmeden
en güzel benzetmelerde
yeni anlamlarda çoðalatabilmeliydim seni
sevda þiirlerini,yeni bir dille yazmalýydým sana
ayrýlýða,hasrete yasak getirecektim
seni anlatacaktým
çeliþkisiz meþru yasalarla
bir uzak dünya ülkesinden,
o kadarda yakýn dünya halklarýna.
yeni bir akým olacaktýn bütün edebi metinlerde
þiir gibi,destan gibi,stran gibi...
hep usul usul berrak akacaktýn
bir ülkeden bir ülkeye çaðlayacaktýn
fýratý kýskandýrýr,dicleyi sutururcasýna.
kim olduðunu sormadan sorgulamadan
çocuksu yüreðimi
hibe edecektim ellerine
kendimi küçük görerek
ama sen;
ateþten bir gül oluyordun,yasaklanýyordun
ve ben seni seviyordum
bütün yasak bültenlere raðmen
sana dokunduðum her anda
hatýran kadar büyük
bir iz býrakýyordun avuçlarýmda.
yeni bir dünyada bakmalýydým gözlerine
merhaba diyebilmeliydik
yaðmur sonrasý topraða
yeni filizlenen güle,farklý renklere,sudaki balýða
her bahar yeni kanatlanan kýrlangýca.
yeni doðan çocuklara
umut olacak,ýþýk saçacaktýk
peygamber çiçeði gibi.
utanarak sönmeliydi yýldýzlar
ýþýk dalgalanan saçlarýnýn karþýsýnda.
dalabilmeliydim gözlerinin mercan kuyularýna
sonsuza kadar asýlý kalmalýydým pususunda.
lotus çiçeði gibi
yaprak dökmeden,solmadan kalabilmeliydim
her mevsim bahar sol yanýnda.
ama sen;
ateþten bir gül oluyordun,yasaklanýyordun
ve ben seni seviyordum
bütün yasak bültenlere raðmen
sana her dokunduðumda
hatýran kadar büyük
bir iz býrakýyordun avuçlarýmda.
þimdi;
aþaðýlýk bir dram gibi
yalnýz kaldým limanýnda
bindiðim vapuru çoktan kaçýrdým
durgun su gibi
rüzgarýnýn önünde günden güne
eridim,kurudum çorak topraða döndüm
bir kütüphane yangýný yüreðimle
bir sigara külü kadar yalnýz,
allah ve þeytan iþi kadar yalnýz kaldým
balýk kýlçýðý gibi saplandým yüreðime
ben;
ateþten bir gül sev’dim
senin kadar tek ve yalnýz
seni her sevdiðimde
hatýran kadar acýtýyordun.
15.09.2007
Hakan Çavdarcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.