Soğuttu kendinden.

Hazan mevsimidir þimdi,
Hastadýr topraklar,
Gök aðlar, aðaçlar aðlardýr
Daðlar baðlar bahçeler aðlardýr, mevsim sevdalýsýna,
Hüzün sarar daðlarý,
Ve dertli yürekler çoðalýr artar durmadan.
Doyar hastalýklara zaman.
Ve kavuþmalar olur,
Gün be gün yazýn sýcaðýndan kavrulmuþ,
aç susuz kara topraklar kavuþur en sonunda,
Vakti gelmiþ sevdalýlarýna.

Çýlgýndýr, fýrtýnalar eserken,
bu mevsimde.
Acýmasýzdýr, bakmazdýr gözlerinin yaþýna.
Yer yerinden oynar yaðmurlardan.
Geceler siyahlarýný giyinir, çiviler karanlýðý aydýnlýða.
Ve baþkalaþýrdýr geceler,
gündüzler, durmadan.

Uyanýrsýn ansýzýn sen geceleri,
Uyanýrsýn da, irkilirsin de çok zaman.
Ve gök gürültüsüne karýþýr gider çýðlýklarýn,
Nice evlerdeki,
hüzün veren göz yaþlarý
gece boyu süren aðlayýþlý yaslar,
sürer haftalarca.

Beni mi, beni hiç sorma,
Tam yirmi yýldýr, sevmem son baharlarý,
Beni benden çaldý,
Beni hasret etti, alýþkanlýklarýma,
Aðarttý genç yaþýmda saçlarýmý esir etti beni yalnýzlýða.
Oysa ne çok severdim son baharý,
Hüzünler dertler ölümler olsa da,
içinde.
Sevemez oldum þimdi,
son baharlarýný.
Bana hep geçmiþi hatýrlatýr da,
son baharlar her zaman.

Yüksel Þanlý er
26 Eylül 2010

Sosyal Medyada Paylaşın: