tutup iki kýyýya asmýþlar özlemi ve kavuþmayý dalgalarýnda kayboluyor sessiz çýðlýklar
gemiler gelir geçer ve uzaklarý yakýn eden yollar acýtýr en çok maþukun canýný sen de gelip geçiyorsun kýyýlarýmdan
bir vakit kesiþen iki düþün arasýnda buluþalým diyorum sessiz aðlayalým soluksuz bakalým bir vakit olur olmaz bir hüznü sevelim sokak çocuklarýnýn saçlarýný okþar gibi
yok
iyisimi sen hiç karþýma çýkma ben en çok kaybetmekten korkarým en çok alýþmaktan
ama
sen beni yine de dinleme olur mu aniden çýk karþýma umursamadan aldýrmadan gel geç yamacýmdan
istersen
istanbul’ un alev alev yandýðý anlardan birinde olsun kimse anlamasýn yandýðýmý
bilmiyorum
anaforlarýnda kayboluyorum düþüncelerin ne çok bilmediðim var hakkýnda ne çok korktuðum ne çok meraklandýðým ve ne çok sebepsiz hayýflandýðým
dediðim gibi
sen bana aldýrma kader denen bir þey var Sosyal Medyada Paylaşın:
ufuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.