yazdý hazirandý Ýstanbul’un dizleri dibinde dizlerim göðsümün üstünde ve ellerim kenetli ve gözlerim mýh gibi ve sözlerinin çarmýhýnda usul usul ölüyordum
býldýrdan bu yan dedim ya yalan yok tekrarýnda dilimin hep dayan az daha dayan
yalan yok bir el bekledim bir söz bir gülüþ, þaþkýn, ürkek bir de hadi vur bitsin dediðimde duyacak yürek
þimdi
gül vakti biliyor musun üstelik en sevdiðin akþam alacasý üstelik su berrak ve guruba kan bulaþmýþ
neylersin ki; dönüþ ne kendime akþam alacasýnda ne de sana Sosyal Medyada Paylaşın:
ufuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.