YOSUN GÜLÜMSEMESİ

…………………………………………………………….
yaðmurlar vardý, hepsini yaðdým
ne beklenen gelendi ne gelen beklenendi
devrildim sabrýn tehditkâr kabzasýyla
uygarlýk yarým kaldý, dedim ey zerdüþt
ve yarým barbarlýk da
ikisi de caymadý...
gökyüzü soldu
avuçlarýmda gencecik bulutlar öldü
ardýmdan sürüyerek getirdim kendi ölümü
alýn dijital dünyanýza kadavra yaparsýnýz
içimde yarým kalmýþ bir orman
içimde yanmýþ kalmýþ bir orman...
Yýlmaz odabaþý


Esen lodosta,
Dalgalarýnla aðlayan sesin
Göðsümü yýrtar…

Kýyýlarým sarsýlýr, kýrýlýr
Kucaklar kanatlarým.

Karanlýðýna gebe
Gün savrulur, güneþsiz.
Dolunay mateme kuþanýr.

Bilirim Gül’üm,

Yadigâr bulutlarýnda yumru düþler,
Geceye mülteci, puslu yýldýzlarýndýr.

Sen yine de
Sonsuz döngüde kaya kuytusunda
Bir yosunun gülümsemesini unutma…


Sosyal Medyada Paylaşın: