Ağlamıyorum Unutkanlığına

Aðlamýyorum Unutkanlýðýna
kar lapalýðýydý saçlarýmda tomurcuklaþan
tok sesli bir ümit acýsý
siluetinle geçen bir liseli günbatýmý
yandan ayrýk jölelerine daldýðým soðuk
kýþ gecelerini özleyerek
sana hayýflanýyorum...
bisküvit kýrýntýlarýndan arta kalan
aný parçacýklarýnýn arasýndan çýkýp
gelmeyeceksin asla
aðlamýyorum unutkanlýðýna
koþup koþup soba baþlarýna
þarkýmýza rengini veren ayrýlýðýmsýn sen
gün batýmýna duyarlý
ölümsüzlüðüm benim...


yollar hep buz tutmuþ
içim çýð
ama sen aðýrlaþan sarý ýþýklarýn ardýndan
bakýþlarýma açýlan gölgelerin heyamolasý
eve dönüþ hüzünlerimin ilk akþam aðrýsý
kestane kokulu uykularýmýn mutluluk içeriði
mavi ve kýrmýzý bir avuç içi
okul bahçeli bir serçe mahzunluðu
sana baðýrýyorum
kar kokulu yanaðýný gene siliyor musun
kýyamam kirpiklerinin yumuk haline
aðlamýyorum unutkanlýðýna
ellerimi býraktýðýn yerde kaldým...


kýrþehir yalnýzdý
üþengeç ve akþama doðrulu
sereserpe bir yalnýzlýktý
siyah konulu bir þiirdi sanki soluðum
soluðumda yokluðun
cahil heyecanlarýna tutsakken
caddelere þubat ýslaðý dört kolla sarýlýþým
hangi kitaba sarýlsam konuþurdu erken gidiþin
çok erken...
ve içimdeki çocuðu büyütmeden gittin
aðlamýyorum
aðlamayacaðým unutkanlýðýna
üstelik her penceredeki esmer gölgeyi
sen sanýrken imkansýzlýk ýslýðým
ýslýk bile çalmayacaðým
müzmin yalnýzlýðýna aðaçlarýn...

muhabbet kuþlarýmýn sabah kalkýþmasýydýn
bölük pörçük irkiliþlerime
masum kanatlarýyla kar vuruken
açlýðýna göz yaþlarýmýn
hasýr þapkamýn içinde sakladýðým
cep harçlýðýmdýn
merdiven basamaklarýnda bir ilk öpüþ burukluðu...


sen anýmsadýklarýn kadar yaþýyorsun
ben unuttuklarým kadar ölüyorum artýk
kýrþehir þubat gecelerine çaresiz
ve yalnýzlýk öyle bir yalnýz ki
yankýsýz uçurumlar kadar zavallýyýz
kar sessizliðimin korkusu
aðlamýyorum unutkanlýðýna
aðlamayacaðým
uykularýmda bile
gelmeyeceðim oyunununa
kurnaz düþlerimin
sýzýlý bir dirençle
seveceðim seni...


Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: