Yarýnlar yakama yapýþmalýydý
Alacaklarý vardý gençliðimden...
Gözlerinin infazýydý ölü bakýþlar
Deðmiyor sular tenime
Ruhum bölünürken uykulara
Uslanmýyorsun sen gölgelerimde
Dolunayda ýþýk olmuyor karanlýðýma...
Damýtýlýyor üþüyen yanlarýmýn kayýp kentleri...
Eskiyor tüm deðdiklerimiz bir kýyýda
Ne çok, açýk görüþ vaktinde kalýyor saatler
B/iz olacak yarýnlar iradesiz
Tüm sen deyiþler öksüzleþiyor biliyormusun?
Þimdi satýrlarýmýn gri yaný öksüzlüðüme çalacak...
Sen adam! Sen acýyan y/aným
S(o)nbahar tadýnda, burukluðum
Kanamayý unuttuðunda d(i)zlerim
Kalbimle aðlamayý öðretensin
Mendil yetiþmiyor þimdi iç çekiþlerime...
Ay deðmiyor, bakýþlarým paslandýðýndan bu yana
Yorgun düþtü anýlarým, sýrt sýrta düþtüðümüz yalnýzlýk bu!
Yasemin Þen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.