Uğramsız Gelmelerin

süpürsem bendeki çerçöpleri
kayda deðer bir sen kalýyordun
hatrýna tutuyordum ötekileri

uðramsýz gelmelerin var
harcamakla bitmeyen darlýðýn
hanisin, ismini yýldýzla sakladýðým yar

asude kederlerin yengeç kýskacýnda
bak sesin git gide paslanýyor kulaðýmda
ovmakla geçmiyor eldeki yaslarýn

aman yoklukta neymiþ
deyip geçme
olmayýnca neçok þey olduðunu anlýyor insan
uyku tutmayan gözlerime sorsan
gece dahi þahitlik edecek

dolunay vuracaktý yine
hasretini beklediðim pencereyi
gövercinleri vuracaktý karanlýk göklerin
küs çiçekleri açarken ayrýlýk saksýlarýnda
masum bir aþkýn yine dalýndan
bir çiçek gibi koparýlýp
nefessiz býrakacaktý

denizdim martý çýðlýklarýna
yüreðimin kýyýsýna yalnýz sen
sokula biliyorken

daðýný dað gibi yükledim kadýnlýðýmla
sana ait her naðmenin gözünden öperken hasretle
meçhul aþkýn yasýný tuttuyordum
sen kelepçe sayarken aþký
ben gururla taþýyordum

daha dün gibiydi masada býraktýðýn avuçlarým
halen naatlar diziyorken sen aþka
yüreðime cevherinle düþtüðün günden beri
halen seni büyütüyorum ellerimle
her gün bir þiir suluyordum bambaþka

yar
adýn hayat kadar bana gücenikken
ben yüzümde küskün bir kahkahayý
sensiz nasýl neþe diye T A K A R D I M...
Sosyal Medyada Paylaşın: