Beni Bulduğun Yerde Duruyorum

Beni bulduðun yerde duruyorum
Yalancý takvimlere kanmýþým
Uzanmýþým tepinmiþim
Yýldýzlarý yorgan sanmýþým
Bir hasret çýrasý elimde
Kýrýk kelimelerim yol alýr sana doðru
Nokta düþürülmemiþ hikâyemin sonu
Beni bulduðun yerde duruyorum



Düþmemiþken son yaprak alnýma
Saatler çalýþýr izinsiz hep bir sonraya
Beni bulduðun yerde duruyorum
Öyle býraktýðýn gibi



Çok uzak çok yakýn
Duraðý yokmuþ ayrýlýðýn
Yalnýzlýktan baþka
Hüzünlü bir ýslýk düþüyor dudaklarýma
Bir ýlýk sonbahar yalnýzlýðýmda
Dizginsiz arzular koþuyorum
Soluk soluða
Beni bulduðun yerde duruyorum



Karanlýkla süzülüyor içime
Ellerine kýna türküsü mü yaksam
Ýliklenir parmaklarýn parmaklarýma
Nisan’ýn yaðdýðý bir günde
Beni bulduðun yerde duruyorum



Hasret büklüm büklüm
Bakýr renginde sularda ýslanýrým
Bir de baþimda duman duman efkâr



Hicret eder sonbahar
Harelerine yüzümün
Sele vurmuþ bütün renklerini gece
Gündüz açar elbet kendini
Üstümde karanlýk dökülür de
Uzatsam elimi girdap
Üþüyorum düþüyorum
Beni bulduðun yerde duruyorum



Gel artýk
Uzan uzandýkça baþucuma o zaman
Otur iç mýsralarýmdan
Þiirlerim damlasýn dudaklarýndan



Düþsem kollarina be gülüm
Saçlarýný nisan yaðmurlarýyla yýkasam
Hiç býkmasam
Okþasam
Okþasam





Faruk Civelek

Sosyal Medyada Paylaşın: