Bir kor düştü içime

Bir sonbahar akþamý, indim sahile,
Ne saç kaldý nede baþ esen rüzgardan,
Bir güzel gördüm kumda, ýslak haliyle,
Dedi neden bakarsýn, sen utanmadan.

Bir kor düþtü içime, dese de bakma,
Dedim kendime vazgeç, geceye kalma,
Bu kýz sana yüz vermez, adýný sorma,
Geçip gittim yanýndan daha bakmadan.

Oturdum bir kenara, güneþ batarken,
Bol, bol hayaller kurdum, ufka dalarken,
Çýrpýndý durdu deniz, sevda düþlerken,
Bahçeli evler kurdum, kýza sormadan.

Bol, bol yakamoz vardý baktým denizde,
Dans edip durdu, gördüm suyun üstünde,
Yavaþ, yavaþ kaybolup, giden gündüzde,
Sevda ve aþk yaþadým, hiç tanýþmadan.

Bir akþam böyle geçti, gün ufka girdi,
Gönlüm sevdaya düþtü, neylerim þimdi,
Kimin kýzý sormadým, bilmem ki kimdi,
Gönlümde yanan aþkla, döndüm oradan.

Yüksel Þanlý er
22 Eylül 2010-09-22
Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: