Eylülün sarý saçlarýdýr dökülen eteklerime
Bir ince çizgi arasýnda efsunlanmýþtý aþk
Pastel renkli ihanetler çizmiþti alýn yazýma
Heybeme doldurduðum, evvel zaman kahýrlarý
Demir taraklar batar sancýlarýna
Bir asi küheylan sýçramasýydý gülüþlerim
Düþen suretime
Sen, koca yürekli dev, mademki; iki dað arasýnda kaldý esaretin
Onurun kýlýcýdýr boynuma dolanan
Ben, eðdim baþýmý yere, derviþin izlerini sayýyorum
Kýzýl bakýþlý kartallara, emanet ettim yarýnlarýmý
Gece, kýsýr yüreðiyle bekliyor þafaðý
Seni, "sana" býrakýyorum, bin yýl uzak kalmýþ sanrýlarýmý
Gidiyorum kül yangýný duvaðýmý toplayarak
Yolcu yolunda gerek…
Gidiyorum
Gidiyorum
Gidiyorum…
Bir günebakan çiçeðiydi belki de; tutsak kalan bakýþlarýn
Öncesi -sonrasý olmayan muþtulu yenibaharýn
Bil ki; hazan düþtü topraðýma, erken kurudu baðým
Hep, yaban gülü açtý gül bahçemizde, dikeni batan yüreðime
Mecburen attým gözlerimi yeddi/emine üzgünüm yar!
Olmadý ol/duramadýk...
Baþaramadýk!
Düþtü avuçlarýmýzdan, taze gelin yapraðýnda aþk
Susuz geçti yaz,
Kurak kaldý topraðým kurudu gönül daðým
Ýndim yücelerden," o" karanlýk dar mahzenime
Kokluyorum; nemli duvarlardaki yosun kokusunu
Gam çürüten yüreðimin!
Sardým kefenimi bedenime
Gidiyorum...
Bilirim, hiçbir yol baþladýðý yerden bitmez!
Patikasý, sapaklarý vardýr eðri-büðrü
Yolun sonu, ya dikenlidir ya da; bin bir renkli türlü türlü
Ayrýlýk otu yetiþir girdabýnda
Sen, nazlý Mihriban “lale devrine” sürgün çýktý pusulan
Topladým bana ait kalan tüm kýrýntýlarý
Sanma ki!...duvarlarýnda býraktým parmak izlerimi
Uzun ince bir daraðacýnda haykýrdý nidalarým
Türkülerimin yanýk sesiydi ýsmarladýðým yarýnlarým
Yak, bana ait kalan tüm melodileri asr-ý hüzzam eseri
Ýþte gidiyorum!
Bir zerduþ-u serseri...
Bir tek saksýda yeþeren kaktüs dikeni asýlý penceremde
Yürüdükçe batsa da nasýrlarýma
Battýðý yerde gül biter acýlarýn
Yeniden…
Yeniden...
-Yolcu yolunda gerek-
Ümmü AÞCI