Tahta Bavul...
Bugün telaþlý bir yolculuk havasýndayým
Bu kez ben gidiyorum, sen kalýyorsun.
Geride avutulacak hiçbir þey býrakmadan gidiyorum
Ne senin bana verdiðin ümitlerden
Ne de benim tadýna doyduðum bekleyiþlerden bir þey býrakýyorum
Elimde tahta bir bavul
Üzerimde yýrtýk bir parka ile senden uzaklaþýyorum
En yakýnýnda iken en uzaðýndaki birisi gibi davrandýðýn ben
Gidiyorum…
Nasýlsa geride benden bir þey kalmýyor sana
Ne dokunuþum, ne gözlerine bakýp susuþum
Ne de baþýmý göðsüne yaslayýp uyuyuþum.
Kollarýnda uyandýðým sabahlarý da aldým yanýma
Hepsi sýralý þimdi tahta bavulumda
Sensizliði de koydum bu defa
Seni beklerken, avutup teselli ettiðim umutlarýmý da…
Bir gölgen omuzlarýmda
Bir de ben giderken suskun kalýþýn ardýmda
Sendeleyerek gidiyorum sonunu görmediðim bu yolda.
Taþýyamýyorum sanki kendimi
Kamburlaþýyorum adeta her bir adýmda
Sensizlik mi, yoksa avutulmuþ umutlarým mý aðýr geliyor
Yanýma aldýðým tahta bavulumda?
Hiçbir gidene benzemiyor sanki ayak izlerim
Sanki geride kalan benmiþim gibi aðlýyor gözlerim
Ben, meðer seni giderken daha çok sevmiþim
Ben gidince arkamdan aðlayasýn gelir zannetmiþtim
Bir el sallayýp uðurlarsýn diye beklemiþtim
Meðer ben yüreðinden çoktan gitmiþim!
Þimdi yarýladým adýný bilmediðim bir þehre giden bu yolu
Hala çýplak kalýyor ayak izlerim
Üzerine basýp geçecek bir ayrýlýk daha
Yaþanmýyor bu yolda anlaþýlan
Bir ben gidiyorum demek, bir sen kalýyorsun…
Bu amansýz sancý bir bizim demek
Bir derin yara, bir derin sancý gibi içerimde duruyorsun
Bu kez ben gidiyorum, sen kalýyorsun…
Yorgun düþtüðüm her adýmda
Sendeliyorum bu ayrýlýk yolunda
Taþýyamaz oldu kollarým
Sensizlik mi, yoksa avutulmuþ umutlarým mý aðýr geliyor
Yanýma aldýðým tahta bavulumda?
Ahmet Özhan Uygun ©
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Özhan Uygun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.