Kızıl Ufka Yürürüm…

Bahtýmýn diyarýna, bahar geldi sandým da,
Bir gülün yapraðýna, bin ümitle tünedim…
Bitmeyen bir hasretin, kasvetine yandým da,
Kýzýl ufka yürürüm, günbegün adým adým...

Akþamlarý sabaha, ekler dururum amma,
Gece gündüz yolunu, bekler dururum amma,
Gözyaþýmý ellerden, saklar dururum amma,
Ýki yanýma düþtü, simdi kolum kanadým...

O gül yüzünü gördüm, gözüm birden kamaþtý,
Gönül sevda denilen, duyguyla doldu-tastý.
Gerçi ýstýrap yüküm, gücümü çoktan aþtý,
Ýzin vermez dönmeme, sözden asla inadým.

Nasýl desem bilmem ki, olmayýnca olmuyor,
Öyle çileler var ki, ayla yýlla dolmuyor.
Bir kez açan sevdalar, kolay kolay solmuyor,
Aþkýn kutsi sihrini, yaþayarak sýnadým...

Yaratmýþ Rabbim madem, sevda isimli koru,
Yanmak düþmez mi kula, kader bilip her zoru.
Yeter ki yârim olsun, böyle güzel bir peri,
Varsýn bir an düþmesin, elin dilinden adim…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: