Bahsetme!
Vedalarýn hükmünden
Sus n‘olur gözyaþým
Dilsiz iç çekiþte kalsýn,
Koyu gecede daðýlýrken hatýralarým
Bir çenginin ellerindeki þýkýrtý
Alaylý dansýnda,yapmacýk gülümseme
Günahlarýnýn döküldüðünü sanýr
Müziðin aldatýcý ritminde!
Sen bilinmezim
Ustamdýn þiirlerimde
Býraktýn hayatýn kýyýsý dediðin ölüm döþeðinde!
Anlaþmamýz böyle deðildi
Küfürlerin bini bin para
Neye yaradý söylesene?
Sustum/ki yapacak bir þey kalmamýþtý
Gamdý soluklar
Selamsýz insanlar eyledi zaman
Sen gibi hikâyeler yýktý dað gibi bedenleri
Engerekti niyetler!
Olmasaydý dedik
Olmasaydý böylesi dert.
Dönmeseydik hayata sýrtýmýzý
Ýhlal etseydik seviþmeleri
Yaþamasaydýk monotonluðumuzda
Korkuttu nedense sýra dýþý olmak
Sevgiden hayatlarýmýzý
Bir uðurlama var yüzlerde
Akan terleri silen el
Yürek çilelerden býkkýn “yeter çektiðim yeter “
Bitecek biraz sonra!
Sabret!
Vuslat en uzun zamana gebe þimdi/
Oysa çok þeyler vardý yaþanacak!
Nafile!
Kumru intizarý ile içe akýtýlan kederin
Çýðlýða dönüþmüþ arzunun mor gözyaþý kalýrken
Elini böðrüne dayamýþ bir günün acýsý yýrtar ýzdýrabýmý
Bir kimsesiz uðurlama düþer, mutlak zamana!
“Seni çok arayacaðým” der.
Jale KESKÝN /BELEN / Eylül 2010