karanlıktaki izler

aþk,
bir közdü
ummana düþtü...
yandý su,
sýzladý dalga dalga
aktý,
yokluðuna
damla damla..


siyahtan karaya geçti gece,
aldan kýzýla büründü,
güller,
kanadý yokluðuna
yaprak yaprak..
diken dokundu gözyaþlarýna.


bu iç çekiþ
bu mavi umarsýz damlalar
bu,
daralan günbegün,
nefessiz kalan
ateþlerde..
bir nazlý kanat
bir nazlý söz
bir söz...

erir mi
yokluk..
zaman içinde ateþin ýþýk
söner mi.

ben tüketir miyim beni
balýklar da düþler mi

denizin coþkun dalgalarla
dövmesini kýyýlarý
bilir misin.

hangi çiçekte açmýþtý
umutlarýn.
hangi derde merhemdi
kýrýk bir kaseye doldurduðun
gözyaþlarýn...


tut yollarý
yeniden dönmesin
beklenen yolcu..
bu köþede beklemesin
sessiz bir düþü
bir ayak sesiyle
bölünmesin,
son þarký.

karanlýðýn koynunda uyusun aþk.



20/09/2010
ödemiþ








Sosyal Medyada Paylaşın: