Merdivenleri hýzlýca indiðimi hatýrlýyorum,
Deli gibi çarpan minik yüreðimle,
Dur! diye baðýrýyordum bir yandan
Baba, bekle!
Son birþey diyecektim kendi dilimce,
Bilemezdim ki birdaha dönmeyeceðini,
Arnavut kaldýrýmlý yolda koþturuyorken,
Bindiði o sarý arabanýn ardýndan...
Baba dur!
Baðýrýyordum gücümün yettiðince...
Durdu araba yavaþça,
Ve
Ýndi babam arabadan üzgün,
Hatýrlýyorum dün gibi...
Belkide biliyordu o, dönemeyeceðini birdaha,
Nasýl sarýldý bana, ezdi beni göðsünde sanki.
Ben yanaklarýný okþuyodum birþeyler mýrýldanarak,
O da baþýný sallýyordu sürekli.
Belli ki ’evet’ diyordu dediklerime...
Ne istemiþtim babamdan, hâlâ hatýrlamýyorum,
Belki bir bebek, belkide hep getirdiði,
O sevdiðim çikolatadan...
Bilseydim dönüþü olmayan bu gidiþin,
Ne bebek nede baþka þey...
Sadece’ beni býrakma’ derdim,
MÝNÝK KIZINI, BIRAKMA BABA....
Bir baba ve kýzýn gerçek ayrýlýþ öyküsü....Seni hala bekliyorum babacýðým bu yürek bende oldukça...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.