YENDEKİ KIRIK

kalemimin durduðu yerdeyim

anadan üryan bir gecedeyim.

öyle bir karanlýkki bu,

her þeyi almýþ içine.

koca bir girdapta dönüyor herþey ve herkes.

þimdi her þey yalýn

yalanlar dökülmüþ eteklerden

pusu kurmuþ dost kucaklar

perdelenmiþ gözler,gülmeyi bilmeyenler

bu karanlýk gecede çýkmýþ açýða.

ne sevgiler kalmýþ nede aþklar.

meðer hepsi yalanmýþ.

günde görmüþüz insanlarý giyinik.

kol kýrýldý yende kaldý derken biz

herkes biliyormuþda kýrýðý,

bir biz kabullenememiþiz bu çýplaklýðý...

Sosyal Medyada Paylaşın: