Eller cepte Beyoðlu’nda, Gezecek adam deðildim. Parke taþlarý bile Tanýmýyorlar beni. Nerede Nasýl kaybettim O derbeder günlerimi. Anýlar, Yanýbaþýmda gölge gibi. Benliðim, Ýpini koparmýþ Zýrdeli.. Neyleyim Aþkýn, Kapýma dayandý. Þu Zavallý yaþantým Yandý ha yandý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dursun TOMBUL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.