YORGUN DÜŞTÜ YÜREĞİM
Gülümsemeyi unuttu dudaklarým,
Ve aðlamayý gözlerim.
Haykýrýyorum hasretimi esen rüzgara,
Dalgalara sessiz feryatlarýmý fýsýldýyorum,
Yýldýzlara yalnýzlýðýmý ve çaresizliðimi.
Seninle baþlayan ömrüm,
Sana ulaþma telaþýyla tükenmekte.
Sessiz ve kývranarak çekiþirken can,
Kýzýl yaþlar yüreðimi eritmekte.
Her doðan güne aldýrmaz oldu gözlerim.
Ve gizemini yitirdi tüm sevda sözleri.
Ellerim semada ,dua dua sen,
Geceler dakikalarýný saate çevirirken,
Doðacak günden ümitsizim.
Gidecek bir yer olmalý diyorum.
Tüm hasretliklein son bulduðu bir yer...
Ama hayatýn olduðu bir yer olur mu?
Senin olmadýðýn bir yer!
Sana tutkun sana muhtaç bu ruh,
Senin benliðinden silinir,kaybolursam,
Ýdamýma atýlan bir imza olacaktýr.
Toprak nasýl sararsa aðaç köklerini,
Sar beni öylece.
Anlamýný yitirmiþ bayat hayatlarýn arasýna savurma.
Can ol, damla ol yaþat beni,
Özledim yüreðimin sesine can veren sesi,
Gel artýk!
yorgun düþtü yüreðim beklemekten.
remzihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye DEMİR ÇİÇEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.