Sonra her yaný sen olursun kimsesizliðin... Kimsesiz olurum o an bütün çaresizliðiyle sessizliðin. Sabahýn ilk ýþýklarýna kadar yüreði basar dev boyu bir yalnýzlýk. Fenerler sönene kadar yalnýzlýkla boðuþurum. Yalnýzlýðýn dalgalarý çarpar yüzüme . Yüzüme vuran yalnýzlýðý,alýp atamam kimsesizliðin kollarýna. Sabaha gözünü açamaz uykular. Aralayamaz kapýlarýný geçen yýllarýnýn. Geleceði de arayamaz gözlerim. Kaybolur gözbebeklerim de izlerin. Baþýmý koyduðumda yastýða,yalnýzlýk uzanýr koynuma. Sýrdaþ oluruz sonra. Sen hiç yanlýzlýða birþeyler anlattýn mý bilmem ama... Biz anýlar bile yazdýk onunla. Baþlýðý da ’dört duvar arasýnda’. Sonra kimsesizlikten alýp,yanlýzlýða koyarým adýný. Sen oluverirsin o an yastýðýn üzerindeki suret. Yine kaybolursun kimsesizliðim arasýnda gizlenmiþ süliet. Kimse miyim? Kimsesiz miyim? Bilmem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
selma ALTINYUVA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.