Kara dut

Aðustos sýcaðýnda tanýdým seni,
o kara dut boyalý yüzlerinle.
Dudaklarýn dut karasý, ellerin siyah,
yanaklarýndaki güllerinle.
Görür görmez yüreðime iþledin,
sen.
Gençlik rüzgarlarý estirdin,
aðustosta o taze güzelliðinle.

Yüreðimdeki ilk kýpýrtý oldun.
Kalbimdeki sevinç çýðlýklarýydýn,
o gün sen.
Kara dudun siyah gölgesinde,
belki de, bir umuttun.
Bilmeden sen.

Mehtap vaktiydi yüzlerin,
ürperen kalbim çýrpýnýp dururken.
ve su damlasýydý gözlerin.
Her þey daha dün gibi,
hatýrýmda, canlanýp durmakta,
anlamadýn bilmedin, bilemedin sen.
Duymadýn belki de içimdeki kýpýrtýlarý,
karadut aðacýndan,
küçük parmaklarýnla dut toplarken.

Ah kara kýz ah.
Sen cývýl, cývýldýn taze gonca iken,
duramýyordun yerinde,
Sen gönlümü fet etmiþtin.
Yüreðimde hep vardýr senin için
bir yerinde hala biraz ateþ.
Biraz küllenmemiþ kor.
Senin için.

Mutlaka kalmýþtýr,
bir tarafýmda birazcýk da olsa sýzý.
Yýllar geçti daha çok yýllar geçse de,
unutmam unutamam seni.
Kara dutun ah kara kýzý.

08 eylül 2010-09-08
antalya





Sosyal Medyada Paylaşın: