Karanlýktý, yýldýzlar çekilmiþti o gece,
Rüzgar belli belirsiz, her þey sessiz sakindi.
Duyduðum yaslý çýðlýk,yokluðundu sadece,
Hüzünler damla damla bir yaðmur gibi indi.
Yürüdüm aðýr aðýr o ýþýksýz caddede,
Bütün hýncýyla hasret...Üzerime yaslandý.
Aðýrlaþýrken ruhum, kaybolurken maddede,
Gelip geçtiðim yollar gözyaþýmla ýslandý.
Sen tatlý rüyalarla mýþýl mýþýl uyursun,
Uðrunda harcanýlmýþ bir ömürden habersiz.
Neye yarar yaþamak ecel gelsin buyursun,
Madem aþk senin için, benim kadar deðersiz.
Ben idam halkasýný geçirmiþken boynuma,
Sen yok say gayretimi duymamazlýða sýðýn !
Vehimler bir yar gibi sokulurken koynuma,
Ýhanet etmiþ gibi aðlamaklý aþýðýn...
Çýrpýnan yüreðimin görmez misin halini ?
Tarifi yok düþtüðüm içimdeki boþluðun.
Nasýl çekersin bilmem, ahýný vebalini ?
Bana reva gördüðün, ölümcül sarhoþluðun...
ahmet turgut atlýk
04.01.2010