Kýrk kilit vurulmuþ, kendinden sedefli düþlerimi Bir bir çýkarýp atýyorum yürüdüðüm yolun tozlu sokaklarýna
Ve biliyorum, Kýyýsý yok ölümün bana bu baharda.
Kemikleri etlerine küskün bir ceset gibi daðýlýrken isyanýmda
Davete icap sünnetten diyorlar Ölüme icabý farz saymak mümkün mü þu ölümlü dünyada?
Týrnaklarýmla kansýz bir mezar kazýyorum kendime, Ýbadet saydýðým seviþmelerimi Ýnancý sömürülmüþ bir mürit gibi hýnçla siliyorum hafýzamdan Aklýmý bir türlü geri getiremiyorum.
Suskun bir parodinin en olmadýk yerinde Aklýma düþen dokunuþlarýný katlediyorum. Azabýmýn harýndan nasiplendirdiðim iblislerin kelamlarýný Not düþüyorum alnýnýn yazýsýna, Sen kaderini ters çevirecek hükümler hayal ediyorsun zamansýz ayrýlýklarla...
Oysa hatýrlasan
Ben sana hükmü kýrýk bir kasým günü yanmýþtým...
Ellerimde görülmesi imkânsýz binlerce parçaya bölünmüþ bir aþkla; Ölü bir sevda peydahlamýþtým.
Eylül’2010 Aydýn...
Aylin Baþdemir Sosyal Medyada Paylaşın:
Aylin Çalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.