Oysa gözleri yeþildi,
Yaprak yeþili..
Umut bakýþlý, ateþ yeþili.
Ayinesinde hep bahar akisleri,
Çatsa kaþlarýný
Baharýn zýt gölgesi nefretleri,
Kör, kuytu bahçelerden daha mahrem.
Dokunuþlara ince, ipekten kadife,
Dillere þarký, aþýk nefeslere ‘ah’..
Oysa gözleri yeþildi...
Aldanma sarý ölüm bakýþlarýna,
Kuru, ruhsuz kokusuna,
Oysa taze çimen kokusuna, ten kokulu hayaller asmýþtý..
Þimdi gözlerinden katran karasý süzülen,
Kan idi kýpkýrmýzý,
Adýna ‘aþk’ denilen..
Sonbaharýn sarý yapraklarý..
Ölmeye yüz tutmuþ, terk ediþ tutuþlu,
Gayrý teveccühe layýk olmayan, solmuþ, çürümüþ çiçekleri..
Meyve vermek vakitlerinin geçiþine
Kirli sonbahar yaðmurlarý dökse sarý gözlerinden..
Ölü soluklarý,
Ceset endamý,
Vaveyla.
Ahu efgan.
Nalan.
Feryad u figan,
Her dem ahvali.
Çatlamýþ toprak dudaklarýna,
Diri sularýn aktýðýna ihtimal vermez misin þimdi?
Aldanma çölden bedenlere,
Neþv ü nema idi o iklimlerin adý.
Oysa gözleri yeþildi,
Bahar yeþili.
Aldanma ölüm sarýsý bakýþlarýna,
Sarý yapraklar kadar, hayata baðlý oluþuna.