Dudaklarının İsiyle Çevrele Benliğimi

Bir ýþýk yýlýsýn sen, avuçlarýndaki çizgilere sevdalý yaþýyorsun
Haylaz bir düþün sultanýsýn, göðsünden aþký uzak tutuyorsun
Mavidir senin rengin, aþk ýþýltýlý saraylarda ruhunu arýyorsun
Kanýnýn alevinde onlarca savaþçý, seviþerek ölmeyi diliyorsun.

Göðsünün çeperinde hicran, gözlerindeki kelepçelerde yaþamak
Aþkýn kirmenini eðiren bir elsin, dilindeki en içli duadýr kavuþmak
Masum bir yangýnsýn belki de, serseri bir kurþun, yüreðinde kalmak
Aç ruhunu yaþanmamýþlýklara, amaçsýz bir eylem kendinle savaþmak.

Kollarýnda þafak sökecekse eðer, býrak sokulsun aþk özlemli odamýza
Avuçlarýný bedenime sürterek ateþler yak, sokul gönlümün hicranýna
Bak yüreðime doyumsuz gözlerinle, al beni ruhunun zarif yataklarýna
Aldýðým her nefeste sen olayým, sonra kaybolayým eþsiz coðrafyanda.

Dudaklarýnýn isiyle çevrele benliðimi, öptükçe yangýnlar çýksýn çevremde
Ruhunun güzellikleriyle sarmala dertlerimi, bir düþ yumaðý ol bedenimde
Aþkýn döþeklerini ser soðuk odama, nefes gibi sokulayým kadýn gövdene
Çýkaralým zalim yýllarýn hýncýný, mutluluðun cennetine al beni öpüþlerinle.


Selahattin Yetgin

Sosyal Medyada Paylaşın: