içimdeki þeytaný taþladým...
ýrmaðýma dökülen göz pýnarlarýmý kuruttum,
soluk kayalarýmdan;
ayýn ýþýðý vurdukça parlayan incilere kör kalacaksýn..
uzaktaki geçmiþim kadar artýk dün akþam,
ellerimde uzun saçlarýný taradýðým anlarýn býçak kesiði;
dudaklarýmý mora kesen türden bir soðuk,
karanlýða alýþmaya çalýþan ýlýk bakýþlarýmdaysa sen..
ölümü , ölümsüz kýlmak istercesine;
son haddine deðin açýk ömür pencerem,
kýrdýðým kilitler kapýlarýmýn, tülünü yýrttýðým perdem..
meþe aðaçlarýnýn tepesinde gezinirken dolunay;
yakýn sandýðým daðýn,yamacýna düþen gölgesi yüzüm,
þu an doðmuþcasýna ruhum,
aklýmýn ýraklarýnda çýrýl çýplaðým...
þuurum; nefesimdeki günahlarýma kapalý,
hissetmek , üþümenin çok ötesi..
haykýrýþým buðazýma kör düðüm attýkça,
sessizliðimi yutkunuyorum, susuyor gibi tavrým;
dilimi ismine tutukladýkça...
aþkýn arefe günü;
sevda bayramýnýn dört nala gelen ,
þafak vaktinde duvar saatim..
sakinleþen ritmini iþittikçe yüreðimin;
bir anda düþlerime aðýrlaþýyorum,
nazar deðdi komþu sohbetlerime,
mekke kokulu tütsüler yandý senli, benli laflara..
boyum serçe parmaðým;
asýrlarca aþtým yaþ günümü,
gök yüzündeki tüm yýldýzlarý taburcu ettim...
yatak döþek uykusunda sabýrrsýzlýðým,
ne kadar inkar etsemde kendimi;
iþte hazan, takvim eylül, rüzgarýna býraktým son sözümü...
güneþ doðdu doðacak;
þehrin minarelerinde huzur çaðrýsýyla ezan,
duvar dibinde hiç ýsýnamayacak kusursuzlukta beden..
kalabalýk deðilim;
tek bir þiir ve ben...
giderken almayý unuttuðun ne varsa,
gel al , kalaným da olsun feda...
bulutlarýnýn beþiðini mavilendir;
susuz býrakmayacaðýn topraðýný ört üstüme..
ecel kýzýlý nefesimi her soludukça;
sana yeniden aþýk olmalýyým, varlýðýnda yokluðunu tatmak adýna...
bu gün olduðu gibi , çok zoruz iki cihanda
hangi cevabýn yetecek azadýna?,
bana acýmayan kalbim; seni nasýl affedecek...!
isimsiz þiirler
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.