Aðaçlar vardý Dallarý yeþil yapraklarla bezeli Zaman bahardý Belli sancýlýydý hepsi Çiçeðe durmak için...
Sonra çatladý tomurcuklar Cennet kokularý ile Þenlendi diplerinde uzanan yollar Bir aydýnlýk,bir coþku Adýmlarda heyecan Adýmlarda bir telaþ Kimbilir Belki olasýydý varmak Uçsuz bucaksýz güzelliklere Gölgelerin uzamadýðý Akþamlarýn olmadýðý bir yerlere...
Zaman denilen neydi ki ! Tutulur bir yerinden Baðlanýrdý yemyeþil çiçeklenmiþ aðaçlara Gök kubbenin nöbetinde... ........................... ........................... Ama öyle olmadý
Önce yapraklar çekti isyan bayraðýný Göndere Acý duyarak döküldüler Bir bir yerlere Sonra çiçekler...
Gök kubbe devretti nöbetini Karanlýklara...
Zaman mý ? Kopardý ipini Savruldu dolu dizgin Uzayan gölgelerin arasýndan Tozu dumana katarak Ne varsa sürükledi ardýndan Bambaþka bir aleme...
Aysel Var Özbilgin 13.09.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aysel Var Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.