Le
Sen insan ben insan sorun ne peki!
Beni sömürülmüþ halkým gibi düþün
Aydos yaylasýnda kalmýþ çýðlýðým
Ve dumanlý baþýyla Zigana da özgürlüðüm!!
Göçebe zamaný silmiþim ter kokan mendilime
Savaþçý ruhum hep yenilgiyi iþlemiþ gergefime
Beni zor topraklarýn çiftçisi gibi düþün
Güneþin alev saçlarý dolanmýþ ellerime
Düþün ki ateþten gözlerimle Harran da bir marabayým
Minik parmaklarýmda pamuk kozasý kanamalar
Tütün rengi tenim ipe gerilmiþ Manisa da
Duman olup tüter hýncým / basýlýr üzerime
Ahým kalýr kokuþmuþ bir kül tablasýnda..
Her yaným ayrýlýk kokar / çeltik sular göz yaþlarým
Narýna yanmýþ bahtým / Çorum da / Ordu da / Sinop da
Ve bir bereketsizliðin damarýna basarken / Tokat da
Beni toprak yiyen ana gibi düþün / Muþ da / Kozan da
Sen beni yalancý hürriyetlerin aldatan dizelerinde oku
Tarih yazmýþ geçmiþimi silen silgilerin kara tozlarýnda
Bir bütün halinde yanan çocuklarýn bakýþlarýnda
Korkularda ezilmelerde yýrtýk elbiselerde kahvelerde
Düþün ki yürek öðüten çarklarýn alýn teriyim fabrikalarda
Yüzüm ülkem kadar kirli bedenim vebal taþýr minik yavruma
Sütüme haram katmamýþken dedem ben savmýþým onurumu
Yere çaldýðým gururumla bakamaz olmuþum bayraðýma
Henüz yâri olmamýþken Veysel’in kara toprak
Dadaloðlu diklenmemiþken þiirlere / türkülere
Nazým memleket hasretini sývamamýþken yüzüne
Sarýkamýþ ayazýnda þehitlerin kardan parkalarýndaydým
Yunus ilahi aþký yazmýþken daðlara
Karacaoðlan’ýn sazýnda en yeni türküydüm
Mecnun daðlarý delerken Leyla’sý uðruna
Kör kuyularda Hasandým / Hüseyin’dim
Sýnýflara ayrýlýrken insaným
Aleviyle kardeþ kürtle sýrdaþtým
Gürcüye akraba yahudiyle ortaktým
Çünkü insandým
Deðmeden topraðýma emperyal eller
Soframda tek çanaða kaþýk sallardým
Bir dilim ekmeðimi düþmanýn dedikleriyle paylaþandým
Kini öðrenmeden önce gelinimin mezhebini sormazdým
Ne renk, ne dil, ne din umursamazdým
Çünkü insandým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.