kerim özgan
Vaktime Sen Kala
kerim özgan

Vaktime Sen Kala


Vaktime Sen Kala

soluk yüzlü geceye katlanışım

beyaz adamın katliamı kadar temiz..



yoksulluk yüklerken yokluğun saatime

akrebin namlusuna boş bir yel-kovan sürüyorum

sıra sıra terkediyor beni

olanca kuvvetimle sahiplendiğim

ciğerlerime kadar benim olan nefeslerim

nefesime bile hükmedemeyişimden belki

belki göz kapaklarıma dahi emrim geçmediğinden

kendime sahipsizliğim

bu yüzden seni benimseyemiyorum



olmadığın dakikalarda

benim gibi yaşamıyorsun

benimle olmayışını



varlığımda yokluğunu koyabiliyorsun

her gün oturduğun yere

bu yüzden aynı kelimlerle konuşuyoruz

her gün farklı bir dilde..



soluk yüzlü geceye katliamım

beyaz adamın diğerine katlanması kadar samimi..



bir heyelan halinde kayıyorsun gözlerimden

zararını hiçbir gündelik aşk karşılamıyor

içinde kendin olan sözlere tutunuyorsun

bu yüzden seni sahiplenmiyorum

ama yine bu yüzden

sahip olamadığım nefesim oluyorsun..

ve akrebin namlusundaki yel-kovanla

bir yüreği

saat on iki yönünde vuruyorsun


ve diyeceğim o ki;

sen yüzlü geceyi benimseyişim

beyaz adamın beyazlığını tercihi kadar benim..




Kerim Özgan
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.