Bir çatlak testi gibi ömrüm,
Bense içinde hapsolmuþ kýrgýn su…
Gün be gün sýzýyorum,
Gün be gün azalýyorum.
Gökyüzünün en gri bulutlarý vatan bellemiþler,
Kimsesiz kirpiklerimi.
Gözümü her kýrptýðýmda yaðmur olup düþüyorlar,
Ýçimin sahra çöllerine…
Hüzün þarkýlarý söylüyor gözbebeklerim her damlada
Ben susuyorum sadece
Ben susuyorum…
Yüreðimde bitmez kramplar, içimde dayanýlmaz bir sancý var.
‘’Bu da geçer elbet’’ demekten yoruldum artýk.
Nereye gitmeli, nerede (s)aklanmalý?
Ýnceden inceye hesaplaþýyorum kendimle,
Ve nedense hep alacaklýyým,
Kendimden.
Nedense hep borçluyum,
Kendime…
Uçsuz bucaksýz bir boþlukta sallanan soru iþareti,
Zaman dediðimiz…
Çengelinde keþkelerim takýlý kalmýþ,
Hayallerim ve gerçeklerim amansýz bir savaþ halindeler.
Cephaneliðimdeki tüm umutlar tükenmiþ,
Hangi silahla korumalýyým kendimi?
Böyle sipersiz…
Öyle bir çakýlmýþým ki bulunduðum yere,
Tepemde bir balyoz, kök salmýþým sanki topraða her darbede,
Asýrlýk bir çýnar aðacý gibi…
Ardýmda geçmiþin karanlýk izi,
Dönüp bakmaya korkuyorum.
Ufkumda geleceðim, hayatýmýn çekim eki onun ellerinde
Ve nefesimde ‘’þimdi’’…
Oysa;
Güneþi öpmek isterdim ve gökyüzüne dokunmak doya doya…
Bulutlarý içmek susadýkça ve her yudumda boy vermek,
Filizlenip, yeþillenmek isterdim.
Çiçek çiçek açmak isterdim taze baharlarda
Saman yolunda yürümek uçar gibi, bir tüy hafifliðinde,
Ve her adýmda bir yýldýz düþürmek isterdim kucaðýna.
Ömür tezgâhýmda gökkuþaðýný dokumak isterdim,
Her gün baþka bir renk,
Her gün baþka bir ahenk…
Bilmem anlatabildim mi sana?
Sahi, anlatabildim mi?
Kalýn belli bir kum saatinde zaman,
Son hýzla akýyor,
Durduramam.
Dönüp bakabilsem de ardýma,
Ne fayda,
Geri adým atamam,
Asla!
Hicran Aydýn Akçakaya/ Bodrum
7eylülikibinon
þiirime muhteþem yorumuyla hayat veren sevgili þiir dostu BenSenO arkadaþýma sonsuz teþekkürler....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.