Vakit geceyle düette Bedenler sükûnette Ruhlar dolaþýyor yýldýzlarý Ýþte tam bu demde Uzaktan gelen taþ plak týnýsýnda “kapat gözlerini kimse görmesin” Acý bir kahve yoldaþlýðýnda Öteleniyor uzaklar…
//Sanma ki yüz; Bir çift gözden, dudaktan, yanaktan ibaret Hâlbuki onlarýn hepsi, sadece kabuktan ibaret//
Aynadaki aksinde gör kendini Bakýþ acýsýnda gizli sýrdýr “candan ötem” Perdeler inse de gözlerine Açýk tut pencereni Devasýdýr aþýðýn, yolunu gözlemek
Bana bakarken ebruludur gözleri Bakýþý ilaca benzer Keskin, devamlý, derin… Devasýn yaralarýma sen Sen diyorum Bu saatten sonra baþka birisini istemem ben.
//Aþýðýn sefasý maþuku ile bakýþmaktýr// Kapatma gözlerini
Güneþ yine cilveleþiyor geceyle Yine pervane dönüyor ateþe Öyleyse gel Sende kapatma gözlerini görecek nice ibretler var Uzak yakýn fark etmez Sadece bak gözlerime onlar hiç yalan söylemediler Sadece sev tebessüm yüklü bakýþlarda Aþk bitmez Bana cesaret Bana kuvvet Bana omuz ver Kapatma gözlerini Bakýþlarýna muhtacým Yanlýþa düþersem Tut ellerimden Yüreðimden tutup güvene götür Dualarýnda yakar ki bu can sana daha çok hasret çeksin Hüzün kaplarken yüreðimi Gözlerinde güller açsýn
Kapatma gözlerini Onlar her daim yüreðine perde olsun Her açýldýðýnda hakký gören
“Belki gözlerime bakarsýn paha biçilmez olur gözlerim.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.