eylül aðlýyordu
kar yaðýyordu nisan çiçeðinin üzerine
buzlar ülkesinde kaderine yenilmiþ bir aþk hikayesine
bir kabusun ortasýnda uyandý gün
mavi rüyalarýn sabahýna yolunu çizerken hüzün
umutla yürüdü zamanýn sarkacýndan
ayaklarýnýn altýnda geçmiþin kirli izleri silinirken
senli þafaklar aðýrýyordu
sarý sarý baþaklar boy verirken güneþin ilk ýþýklarýnda
kaybolmuþtu hüzün
ayaklarýma dolanan açýk adreslerimle yol alýrken
bitimsiz bir geceye
tuz gölünün üzerinden küçük küçük beyaz melekler el salladý bana
suretinin gözlerimin yeþiline verdiði huzurla
buðulu camlarýn ardýndan izledim sana giden yollarý
geride býraktýðým þehirlerin gölgeleri düþüyordu
hayallerimin kýyýlarýna
sözler kemiriyordu beynimin ücralarýný
dilime ezberlettiðim ise bir þarkýnýn son mýsralarý
ilk molada indirdim heybemdeki
aþka katýk ettiðim acýlarýmý
bütün hayallerimi göðe býraktým gecenin üþüyen ellerinde
mavi mavi bulutlar resmettim karanlýðýn dipsiz kuyularýna
acemi bir ressamýn aþina olduðu bir fýrçayla
umutlarýmý kanadý kýrýk bir kuþun çýrpýnýþlarýndan
azad ettim
gönlümün dimaðýnda
huzurun bestesinden nasiplendim
sana gelen yollarda
hüznü gül kurusu koynuma kilitledim
anahtarýný sonsuzluðun topraklarýna ektim
mavi bir bulutun hücrelerinde nefes aldý
...AÞK
ey istanbul !!!
sar þimdi üzerine kýrmýzýnýn yasýný
ört yedi tepeni
tut matemini
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.