YAŞAMAYI YAŞANMIŞ SAYAMAM Kİ

Dokunma kanatlarýma,kýrýk zaten.
Öylesine erken çýrpmaya baþladým ki,
Yorgunum artýk, anlasana!
Gözyaþým bile yok gözümde,
Akýtacak tekbir damla.
Gücüm kalmadý, birþeyleri göðüsleyecek,
Sýktýðým avuçlarýmda, kan var bak!
Ah! görmüyorsun ki...
Biçare, menekþeye fýsýldýyorum,
Tüm yarým kalmýþlýlklarýmý.
Belki duyuyorsun da,
Umursuyor musun acaba?
Anlamaya çalýþtýkça,kayboluyorum sende,
Kayboldukça, daha çok bitiyorum.
Ah! bilmiyorsun ki...
Yitip giden, ne çok þeyim var hayattan,
Sýký sýkýya sarýlsam ne fayda.
Gücümün kalmadýðýný söylüyorum ya...
Dönüp baktýðýmda geriye,
’Ben hiç yaþadým mý ? diye,
Soruyorum kendime.
Gülüyorum...
Sonra düþünüyorum...
Þayet acý çekmek yaþamaksa,
Ne uzun, ne dolu yaþamýþým,
BEN HAYATI ASLINDA...
Sosyal Medyada Paylaşın: