Mermerin özlemini takunyaya sormuþlar
“Su” demiþ tahtasýndan sýyrýlan meþin dili
Mazlumun rüyasýný hayýrlara yormuþlar
“Benden kallavisi var” demiþ ateþin dili
Bak þimdi dinle beni nasýl çýldýrýr insan
Sabýr “boþalt “dedikçe nasýl doldurur insan
Üç çaputa yüz dilek dilekler öbek öbek
Yekpare ben duygusu arþa çýkan mendirek
Hýrsýn dokuz yavrusu bir batýndan gelerek
Kemirmiþ aç kurt gibi insan denen menzili
Dayanýlmaz bir koku vicdansýzýn kokusu
Sudan ibret alýrdý olsa Allah korkusu
Her kaþýk kendisini sütte yýkanmýþ sanýr
Her bulaþýk kendine sýnýrsýzca hak tanýr
Aynalar bir konuþsa koskoca dev utanýr
Utanmayan yüzlerde masumiyet sebili
Tellallar bilir mi ki kime han kime hamam?
Dünyanýn saltanatý kime yarým kime tam?
Gün gelip kavuþunca ýslanmýþ mermer tene
Zehir kusan diline kapatýlýnca çene
Þaþmayan terazide neyi denersen dene
Saðýn solun sobedir bulamazsýn kefili
Bir varmýþ bir yokmuþuz aramadan asýl’ý
Damladan ibaretken insanýn su masalý
Özlem Pala