Düşündün mü hiç

Ey insanoðlu.
Baþýný kaldýr da þöyle bir bak.
Yukarýda gök yüzünde neler göreceksin.
Yaratýlan o kýzýl güneþi, ve gökteki parlayan o ayý.
Benim gibi sen de çok seveceksin.
Sonra baþýný önüne eð
Düþün.
Ve iyice bir de þu bastýðýn yerlere bir bak.
Bastýðým bu topraklar…
Evet, evet onundur Yaratanýndýr diyeceksin,
Allah var ve birdir diyorsan sen…

Düþündün’ mü hiç.
Þu masmavi gökteki kýzýl güneþi sen.
Düþündün mü hiç, karanlýkta parlayan yýldýzlarla o hilali.
Dedin mi hiç sen..
Kimindir kimdir, bunca güzellikleri yaratan sen.
Bak o Yaratan, ne güzel yaratmýþ bunlarý…
Çünkü yoktur.
Bunlarý yaratanýn bir baþka eþi.
Düþün insanoðlu sen...

Düþündün mü hiç…
Nasýl uyumlu koskoca boþlukta onlar.
Güneþin yarýsý gece paylaþýr yarýsýný gündüz,
Düþündün mü nasýlda, yaþadýðýn kainatý aydýnlatýrlar.
Þu koskoca dünyayý, koca kainatý nasýl olup ýsýtýrlar.
Topraða can verir sana aþ verir meyve verir.
Var’ mý söyle bir baþkasý…
Bunlarýn, kul tarafýndan yapýlan bir baþka eþi,
Ben duymadým duydun mu sen hiç.

Düþündün mü hiç.
Nasýl oluþtu o baþýndaki beynin.
Der Allah da,
Onun emriyle çalýþýr, düþünsene sendeki yer bir yerin.
Hangi kul yaptý haydi insan oðlu yapabilir söyle.
Varsa bir benzeri bana da deyin.
Baþýný ellerin arasýna al da,
Düþün bunlarý ey insanoðlu derin, derin sen.

Ne güzel yaratmýþ deðil mi?
Þu büyük Yaradan þu güneþi ve sonra þu ayý..
Ve Tanrý bize Adem ’in soyuna vermiþ dünyayý.
Yaratmýþ beþ kýtayý,
Nice tahýllarý ektirmiþ o bizlere.
Erdirmiþ bizlere bolca meyveyi tahýlý.
Ne güzel yaratmýþ deðil ‘mi?
Onlarý bizlere veren yüce Yaradan...
Þu dünyayý…

Ey insanoðlu…
Düþündün mü hiç…
Peygamberler nerededir diye,
Gittin mi hiç..
O peygamberler mekanýnda yüz sürmeye.
Gittin mi! doðduðu Mekke ile, mekan tutduðu Medine’ ye.
Git kokla orada kokardýr,
Peygamberinin en has kokulusu orada,
Ve en doðrusu orada...

Ey insanoðlu…
O ki bizlere, þu kainatýný yaratmýþtýr.
Tek ve en büyük Allah’týr.
Biliriz ki karanlýk gönüllerimize ondan doðanlar hep þafaktýr.
Onun ahretini düþünmezse helak oluruz,
Alev, alev yanan cehenneminde odun oluruz biz.
Bilmeliyiz zaman gelince,
Ya cehennemde ya cennette olacaktýr biz kullar.
Öyleyse neden cennet deðil demeyelim,
Gidelim tertemiz cennete.


Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın: