Uzaklarýnda olmalýydým bu þehrin
kapýdan bakýp ansýzýn gitmeliydim
Her karýn aðrýsýnda bir bahane uydurup
sýrtýný sývazlamalýydým aklýmdan geçenlerin.
Ýstanbul Üstü Aþk Çeker Caným!
Güneþimi griye çalan gecelerin, üstünü örtüyorum birer birer
Sen gittikçe büyüyen gölgemden kuþlar uçuruyorum semalara
Eylülden düþen yapraklara konuyor dudaklarýmýz.
Yolum düþüyor sokaklarýna
Büfe camlarýna bakýyorum gözlerim kapalý
Aþk çekiyor caným!
Ne kadar seversem o kadar azalan her þey gibi
sabrýný tüketiyorum özlemlerimin.