dökülüyor yapraklar,geldi sonbahar
hafif serin esiyor.yüzüme vura vura
göç ediyor kuþlar,tek kalýyor aðaçlar
geçiyor üstümden kanat çýrpa çýrpa
hüzünler baþladý,geldi sonbahar.
her zamanki bir veda mevsimi
solmayan tek çiçek yüreðimde var,
o da sensin ömrümün neþesi.
hani bu sonbaharda birlikte kalacaktýk?
yaðmurun rüzðarý dans ettirdiði gibi
neden yanýmda deðilsin?
biz bu sonbahar mutlu olacaktýk,
ve birlikte üþüyecektik...
her taraf soluk yapraklarla sarýya bürünmüþ
sessizliðin ta en derini,geldi sonbahar
kelebekler eþini ararken,göçtüler hayattan
ben senin özlemine aðlarken dýþarýda var rüzðar.
bir gürültü ýsrarla cama vuruyor,seni benden aldýðý yetmemiþ;
ayrýldý birbirinden tüm dallar
ýsrarla gönlümün son dalýný koparmaya çalýþýyor,
sanki bizim hüznümüz ona az gelmiþ.
ve iþte yine;geldi sonbahar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
KORKUYORUM SONBAHAR ADINI BARIŞ KOYDUM ACABA BİR VEDA M SENSİN..! YANLIŞ VE UMUT sensizlik