Vuruldum,tam kalbimden; gözlerinin elasýna, Kolay mýydý karþý koymak dayanýlmaz edasýna? Þarkýlar da olmuyor derdime derman, Ýstemeden düþtüm ben,bu aþkýn belasýna.
Gönlüm bir saraydý etti virane, Sarhoþ muyum yoksa deli divane? Onu bir türlü anlayamadým, Gece gündüz etrafýnda oldum pervane.
Býrak inadý,eziyet etme dedim kendine, Aþk kervaný uðramaz mý gönül semtine? Kendi kendime gelin güvey olmuþum, Beni sevmek onun ne haddine.
Sevdiðine kavuþmak bana nasip olmadý, Bu yürek sevdi de sevenini bulmadý, Oysa ki baþta ne çok uyardým! Söz dinlemedi,uslu durmadý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan Özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.