Dalgalar aðladýkça sahiller matem tuttu Bin yýllýk aþk feneri karanlýða devrildi Gökyüzünde yýldýzlar parlamayý unuttu Ay dedenin etrafý hüzünlerle çevrildi
Ah canan yüreðini kapattýn ya þaire Boyun eðen kifayet yenilmeze dönüþtü Teslim oldu düþleri kâbus denen zehire Ruhu bedenden önce makber ile tanýþtý
Hasret her gün hýþýmla dikilip baþucunda Þeytani siluetle arzý endam eyledi Duygularý gark edip ateþten dil ucunda “aþk imkânsýz” isimli þarkýsýný söyledi
Meleklerin mührüyle onanan aþk takati Yokluk denen cellâdýn elinde talan oldu Tam vuslata beþ kala bozuldu aþk saati Mutluluk denen aný yaþamak yalan oldu
Öyle böyle deðildi kan aðladý aþký gülü Toprak þahadet etti doða’nýn nabzý durdu Yeniden doðmak için hazýrlanan her külü Çaresizlik rüzgârý yok olmaya savurdu
Siyah olan dýþýnda bütün renkler kayboldu Umudun gökkuþaðý dünyaya veda etti Kalem artýk mezarcý sayfalar mezar oldu Þair her yazdýðýyla ölümü eda etti
ÝHSAN TURHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.