Hasretin yakasýnda yorulacak ellerim En sonunda kibriti çakacaðým diyorum Deliye dönüþecek dingin durgun hallerim Olmadýðýn bu þehri yakacaðým diyorum
Hayalime düþtükçe saçýnýn lüleleri Kan revana döndükçe gözümün jaleleri Bir gece “yeter” deyip sabýrdan kaleleri Hüzünden balyozlarla yýkacaðým diyorum
Ok gibi fýrlayacak yokluðun dert yayýndan Bir anda vazgeçecek güneþinden ayýndan Alýp bana düþeni Azrail’in payýndan En sonunda kafama sýkacaðým diyorum
Sen yapamam sansan da bunlarýn hiç birini Yapýp kuþatacaðým vicdan denen yerini Ortasýna dikecek aþkýnýn eserini Gözlerinin içine bakacaðým diyorum
Ýþte o an ne varsa ortaya dökülecek Yerin göðün her þeyin yüreði sökülecek Ki bükülmez gururun o zaman bükülecek Gözlerinden yaþ olup akacaðým diyorum
Dua et de sönmesin gönlümde ki aþk feri Karýþtýrmasýn aklým hayýr-ý ve de þerri Ey sevgili sevdamda menzil yaptým mahþeri Orada da karþýna çýkacaðým diyorum Hakkýn neyse göðsüne takacaðým diyorum
ÝHSAN TURHAN Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.