Can Cancaðýzým… Sevdiðim Gönül baðým Ýçimde büyüttüðüm fidana duran Ve þimdilerde meyvesi azab olan yârim. Sen sanýr mýsýn ki unuttum seni? Her hali gözümde an be an canlanan, andýkça içimde bir yerleri kanatan. Ve her gün tekrardan kanayan yârim.
Yâr yarasý… Gönül aðrýsý sevdiðim. Yaram sensin, derman sensin,can sensin. Ýçinde sen olan ýzdýraba eyvallahým var Lakin insaf sevdiðim En çok acýtan, en fazla kanayan, en fazla kanatan… Neden hep sen, Ve neden bu aþk ta en çok acýyan ben, acýtan sen?
Ufuk Közleme 03-09-2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
ufuk_kozleme Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.