Eylül, Islak Ateşim

/Eylül !
ruhumu zamanýn tortusunda eriten son kýrýntý/

her eylül geldiðinde
o parký hatýrlarým
dökülen yapraklarda
geçmiþimi ararým

sahipsiz sevdalarýn nefesi salýnýr saçlarýnda
yaðmur damlalarý ýslatamaz teni
her eylül esmer gözlerini getiriyor
gece uykusuzca sabahlar

Eylül yaðmurlarý düþmüþ topraða
biçare sen bekleme artýk mevsim sonbahar
þimdi bir þarkýdýr yalnýzlýk dudaklarda
sözlerine iþlemiþ nakýþ nakýþ yitik sevdalar

oysa bu Eylül’ü birlikte geçirecektik
sözümüz buydu
yapraklarýn ýslanýþýný
ýslandýkça
sonbaharýn geldiðini haber eden
dökülmelerini seyredecektik

þiir kokan baharýn gidiþine
sonbaharýn geliþine dalýp
kýþý gösteren izlerle
hazýrlýk yapacaktýk þömünemize
bacamýzdan tüten duman belirecekti

bacamýzdan çýkan dumanlara bakýp
yine hayellere dalacaktýk
sen ben ve eylül...


Haydi Þiir Yazalým...
Sosyal Medyada Paylaşın: