Bir yudum suya kanarcasýna Sevdana hasret kaldým Bir pýnar gibi çaðladým Ama sesimi duyuramadým... Bir sürü þiir yazdým, Bir sürü insan tanýdým Ama seni unutamadým Belki yalnýz kaldým, Þu koca evren de Ama olsun kendimi tanýdým. Daha düne kadar... En çok hangi çiçeði sevdiðimi/bilmiyordum. Fakat bu gün... Yabani bir zambak/diyebiliyorum. Kapalý odalarda,aydýnlýðýn için de Iþýksýz kaldým...hiç þikayetçi olmadým. Soðuk sokaklar da gezinirken Sýcaklýðýný içimde hissettikçe inan üþümedim. Bir var oluþun için de yokluðunu düþündüm, Yokluðuna bi ad koyamadým , Bir çare bulamadým. Kim bilir? Belki de ben hata yaptým... Sen den deðil,umrsamadýðýný sandýðým Sevginden kaçtým. Sorumsuzluðuna inandýðým seni Bir uçurum sandým... Bensana taptým! Kahretsin!... Ben hem sen den hem de "Sevgi den" kaçtým...
Saynur YILDIZ ÇELÝK
(1999) Sosyal Medyada Paylaşın:
saynur yıldız çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.