Ben diye Değil

Ben diye deðil
Sen diye baþlamak istiyorum
Þiirlere
Hep seni anlatmak
Hep seni yazmak
Hep seni seyretmek
Hep seni dinlemek
Evet, en güzeli de bu
Hani o sözcüklerin var ya
Ýçinde türlü gizler saklý
Açýldýkça rayihalarý saçýlan
Yaban gülleri gibi
Kokladýkça her defasýnda
Farklý hazlar veren
Canýma can katan o sözlerin
Bir de özümü delen
Her bakýþýnda hüzünlerin düþtüðü
Kirpiklerinin saklayamadýðý
O kara gözlerin
Yýllarca uzak kaldýðým
Hani nerede sýcak ama içimi titreten
O yaban ellerin
Hani beni bir sonbahar ikindisinde
Hazana döndürdüðün istasyon var ya
Artýk hiç tren uðramýyor o gar’a
Ve sirenlerini çalmýyor acý acý
El ele dolaþtýðýmýz raylar þimdi pas tutmuþ
Âþýklar da uðramaz olmuþ
Çünkü zaman o zaman deðil
Tadý yok aþklarýn biz baþka yaþamýþtýk
Aþký tenlerde deðil ruhumuzla yaþattýk
Sen hep uzaktýn bana
Ve ben fýtratýndým senin
Damarýnda dolaþan illettim
Pan zehiri de bendim
Sen siyahý severdin
Derdin ki; Kime yakýþmýþ karalar bu kadar
Gözlerinin kara dehlizlerinde
Saçlarýnýn siyah tellerinde
Al yanakta ki o kara beninde
Sevdim siyahý
Evet, sen siyahý sevdin
Ben ise beyazlar giydim
Ýstasyondan kalkan o son trene binerken
Beyazdan hiç bu kadar nefret etmedim
Temiz tutamazsýn beyazý
Artýk hep karadýr libasým
Sen sevdiðin için deðil
Yakýþtýðý için giyiyorum karalarý


Sosyal Medyada Paylaşın: