Kalbine düþen naðmelerim, unutturdu bildiklerimi
boya hadi gri yanlarýmý, durmadan beyaza...
Yýldýzlarým kim bilir kaçýncý kez
þahitti fukarasýndan arýnmýþ gölgeme
aþk indi dilime, fersah fersah
yollar yönünü þaþýrdý
öksüz kucaklamalar, sahipsiz deðildiler artýk...
Yýkandý sahipsizliðim, sesinle
yakýndý tenden ayrý kalmýþ,
boþa iþleyen vakitler
çöktü omzuma, binlerce kez
ve secde eder gibi eðildi önümde...
Tüm yamalarýmý söktüm þimdi
rütbesiz sevda, deðdi geceme
bekçiyim þimdi
üç beþ nöbetleri,
eksik etek sevmeler, düþtü yakamdan
düþüme deðdi ellerin ansýz ve zamansýz...
Ah be küçüðüm neredeydin, kaç bahardan kaldý suretim
’o’ andan beri artýk , kimliksiz aþkýndayým her yaðmurda...
yasemin þen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.